اثرات توام شنبلیله و ورزش بر کنترل دیابتii

چکیده سابقه و هدف: معمولاً در فرآیند درمان دیابت، از روش های مختلفی (رژیم غذایی، دارو، ورزش و مُکمّل ها) استفاده می شود. با اینحال در مورد اهمّیّت بالینی ترکیب این روش ها، اطّلاعات اندکی وجود دارد. امروزه شنبلیله به عنوان یک مُکمّل گیاهی در کنار سایر روش های درمانی کاربرد دارد، با این حال در مورد کارایی و همچنین خطرات احتمالی ناشی از استفاده همزمان آن درکنار سایر عوامل هیپوگلیسمیک، قطعیّت وجود ندارد. روش شناسی: در این تحقیق، 12 مرد دیابتی نوع ii، پس از جمع آوری نمونه های مربوط به وضعیّت اوّلیّه (fbs، 2hpp، hba1c، hdl، ldl، tg و tc) در قالب 4 زیرگروه 3 نفری، 4 مرحله (هر کدام 8 هفته) ورزش، مصرف شنبلیله، ورزش همراه با مصرف شنبلیله و کنترل را به صورت تصادفی تجربه کردند و در پایان هر مرحله، نمونه گیری مجدّد انجام شد. جلسات ورزش به مدّت 3 جلسه در هفته (25 دقیقه دویدن با %60 از حدِّ اکثر ضربان قلب، که به تدریج به 45 دقیقه و با شدّت%75 رسید) و مصرف شنبلیله به صورت روزانه 8 گرم (در دو نوبت) انجام شد. یافته ها: مصرف هر دوی شنبلیله و ورزش، باعث کاهش fbs، 2hpp و hba1c شد و همچنین در این موارد، تعامل آنها بهتر از هر کدام از آنها بود؛ ولی فقط ورزش باعث تغییر سطوح hdl، ldl و tg گردید (0/05>p). به علاوه، تنها اثر ورزش توام با مصرف شنبلیله، باعث کاهش tc شد (0/05>p) بحث: تعامل مصرف شنبلیله و ورزش می تواند اثر بهتری نسبت به هر کدام از آنها و به ویژه در مورد قند خون ناشتا، گلوکز پس جذبی، هموگلوبین گلیکوزیله شده و کلسترول تام داشته باشد.